Verzoeker klaagde erover dat de gerechtsdeurwaarder hem kosten in rekening had gebracht voor een ten onrechte gelegd beslag onder het UWV. De deurwaarder was bij het leggen van dat beslag uitgegaan van de terzake door het UWV verstrekte informatie. Artikel 434a Rv brengt met zich mee dat een schuldenaar verplicht is de kosten te betalen die door de deurwaarder worden gemaakt bij de tenuitvoerlegging van dat beslag, waarbij het niet relevant is of dat beslag doel heeft getroffen. Op grond van (de geschiedenis van) artikel 475g lid 3 Rv zou het eerder op de weg liggen van het UWV om ingeval van onjuiste verstrekte informatie de kosten van het daardoor gelegde beslag te vergoeden. De Nationale ombudsman vond dat de deurwaarder niet in strijd met het vereiste van professionaliteit had gehandeld door die kosten bij verzoeker in rekening te brengen, nu hij daarmee had gehandeld overeenkomstig de doelstelling en geschiedenis van de daarbij relevante wetsbepalingen.
Verder klaagde verzoeker erover dat de deurwaarder de beslagvrije voet heeft vastgesteld zonder daarbij rekening te houden met zijn woon- en ziektekosten, terwijl die kosten bij hem reeds bekend waren in verband met een aan dat beslag voorafgaand beslag. Tenzij een deurwaarder reden heeft te veronderstellen dat de situatie van een schuldenaar dusdanig is gewijzigd dat dat invloed kan hebben op de hoogte van de beslagvrije voet bij een tweede beslag, zag de Nationale ombudsman niet in waarom een deurwaarder niet zou uitgaan van reeds bij hem bekende gegevens betreffende de hoogte van de ziekte- en woonkosten. Ingeval de deurwaarder om wat voor reden ook aanleiding ziet zich opnieuw door de schuldenaar te laten informeren over (onder andere) de hoogte van voornoemde kosten, dan vond de Nationale ombudsman het op de weg van de deurwaarder liggen om de schuldenaar daarover actief te benaderen. Doordat de deurwaarder in dit geval beslag heeft gelegd op de uitkering van verzoeker en daarbij had nagelaten af te gaan op de reeds bij hem bekende gegevens aangaande de ziekte- en woonkosten van verzoeker en om navraag te doen bij verzoeker naar eventuele wijzigingen in die kosten, had de deurwaarder gehandeld in strijd met het redelijkheidsvereiste. De Nationale ombudsman vond dat de deurwaarder in het onderhavige geval een onjuiste afweging van belangen had gemaakt door onvoldoende rekening te hebben gehouden met de belangen van verzoeker als schuldenaar.
