Als een dierbaar familielid overlijdt, zijn er dingen die de herinnering aan de overledene levend kunnen houden. Muziek, persoonlijke spullen, foto's, het kan van alles zijn. Er zijn echter ook dingen waardoor je ongewild of zelfs op ongepaste wijze aan de overledene herinnerd wordt. Bijvoorbeeld doordat het UWV alsmaar brieven aan de overledene blijft sturen. Helaas overkomt dit mevrouw Benik (niet de echte naam). Haar zoon overlijdt op vierentwintigjarige leeftijd. Enige tijd daarna stuurt het UWV haar een brief. Het UWV laat mevrouw Benik weten dat het nog een bedrag van haar zoon tegoed heeft, maar dat dit bedrag grotendeels zal worden kwijtgescholden. Mevrouw Benik maakt, volgens afspraak, het dan nog openstaande bedrag direct over. Daarmee lijkt het contact met het UWV over haar zoon beëindigd
Maar een jaar ligt bij mevrouw Benik weer een brief van het UWV in de bus. Maar nu niet gericht aan haar, maar aan haar overleden zoon. In de brief vraagt het UWV hem het een jaar geleden kwijtgescholden bedrag terug te betalen. Als dit niet op tijd gebeurt zal het UWV beslag leggen op zijn spullen. Mevrouw Benik stuurt het UWV een boze brief. Ze wijst het UWV erop dat de brief gericht is aan haar overleden zoon. Ook laat ze weten dat kwijtschelding van het bedrag de afspraak was. Ze ontvangt geen reactie van het UWV op haar brief. Negen maanden later valt er weer een brief van het UWV bij mevrouw Benik op de mat. Opnieuw gericht aan haar zoon. En een maand later nog een. Deze stroom brieven vormt een nachtmerrie voor mevrouw Benik. Om deze brievenstroom van het UWV te stoppen stapt zij naar de Nationale ombudsman.
Hoe komt het toch dat mevrouw Benik al die brieven voor haar overleden zoon bleef ontvangen? Ik vraag het UWV om opheldering. Het blijkt dat het UWV het overlijden van de zoon wel heeft geregistreerd in het computersysteem. Maar medewerkers van een ander UWV kantoor moesten vervolgens de kwijtschelding van het bedrag in het systeem aangeven. En ook nog opnieuw registreren dat de zoon overleden was. Doordat zij dit vergaten, bleven er aanmaningen over het kwijtgescholden bedrag naar de overleden zoon gaan. Eindelijk corrigeert het UWV dit alsnog in het systeem en biedt de familie Benik excuses aan.
Ik vind dat een organisatie als het UWV moet zorgen dat brieven niet naar een overledene worden gestuurd. Fouten zijn menselijk. Maar deze fouten moeten wel tot een minimum beperkt blijven. In dit geval had het ene UWV kantoor al in het systeem gezet dat de zoon was overleden, maar moest het andere kantoor dat nog eens overdoen. Dit maakt de kans op een menselijke fout groter. Ik vraag het UWV daarom ervoor te zorgen dat deze gegevens voortaan maar één keer hoeven te worden ingevoerd. Inmiddels heeft het UWV bericht dat het systeem is aangepast. Dat voorkomt hopelijk dit soort pijnlijke confrontaties in de toekomst.
