Samenvatting
Verzoeker, die politieambtenaar is, werd verdacht van huiselijk geweld gericht tegen zijn partner, die ook politieambtenaar is. De officier van justitie heeft een strafrechtelijk onderzoek gelast, waarbij personen uit verzoekers omgeving zijn gehoord. Verzoeker is zelf pas aan het eind van het onderzoek gehoord. Uiteindelijk heeft de officier van justitie de zaak geseponeerd met code 40 (gering feit).
Verzoeker klaagt erover dat de officier van justitie de tegen hem ingestelde strafzaak heeft geseponeerd met code 40 in plaats van code 01 (onterecht als verdachte aangemerkt).
De officier van justitie heeft geseponeerd met code 40 omdat hij vervolging onevenredig zwaar vond in verhouding tot wat aantoonbaar had plaatsgevonden en bovendien was van overige feiten niet gebleken. De Nationale ombudsman acht deze motivering voldoende deugdelijk. Verzoeker en zijn partner hebben beiden erkend dat verzoeker zijn partner tijdens een ruzie een klap heeft gegeven. Verzoekers partner heeft weliswaar schriftelijk verklaard dat de klap haar geen pijn deed en dat zij evenmin letsel heeft opgelopen, maar mede gezien de context van het mogelijke huiselijk geweld kan deze verklaring in twijfel worden getrokken. Gelet hierop acht de Nationale ombudsman het niet onbegrijpelijk dat de officier van justitie sepotcode 40 en dus niet sepotcode 01 heeft toegepast.
Het motiveringsvereiste is niet geschonden.
De klacht ten aanzien van het instellen van een strafrechtelijk is niet gegrond, evenals de klacht ten aanzien van de weigering verklaringen toe te voegen aan het dossier. De klacht over het niet toestaan van een advocaat bij het getuigenverhoor van verzoekers partner is gegrond.
