De echtgenote van verzoeker, op dat moment bestuurder van hun auto, werd tijdens een grootscheepse alcoholcontrole staande gehouden door de politie. Verzoeker zat naast haar op de passagiersstoel. Nadat echtgenote een ademtest had ondergaan, verzocht de politie haar om haar rijbewijs. Dit had zij niet bij zich. Hierop sommeerde de politie haar om uit te stappen en mee te gaan naar de politiebus voor verhoor, omdat uit de ademtest was gebleken dat zij alcohol had gedronken. Verzoeker wilde vervolgens op de bestuurdersstoel van de auto plaatsnemen, maar de politie stond dit niet toe. Vervolgens arriveerde een gemotoriseerde politieambtenaar ter plaatse, die verzoeker sommeerde om uit de auto te stappen. Verzoeker weigerde dit, waarop de gemotoriseerde politieambtenaar hem uit de auto haalde en meenam naar de overkant van de weg. Toen verzoeker weer naar zijn auto terug wilde lopen, was de auto in bewaring gesteld en verwijderd. Zijn echtgenote was overgebracht naar het politiebureau.
Verzoeker betaalde vervolgens € 40 aan taxikosten om rijbewijs van echtgenote naar politiebureau te brengen. Slechts dan zou hij de auto terug krijgen.
Verzoeker klaagt erover dat de politie hem verbood om zijn auto te besturen, terwijl door een blaastest al was aangetoond dat hij niet teveel alcohol had gedronken en hij in het bezit was van een rijbewijs.
De No overwoog dat tijdens het onderzoek niet was gebleken dat bij de politie een ernstig vermoeden bestond dat verzoekers echtgenote zodanig had gedronken dat het alcoholgehalte in haar adem hoger dan 570 microgram per liter lucht zou zijn. Slechts het feit dat zij code A had geblazen en geen rijbewijs bij zich had, was voor de politie reden om de auto in bewaring te stellen. Dit is echter niet voldoende reden om het rijbewijs in te vorderen ingevolge artikel 164 Wvw. Het feit dat verzoeksters echtgenote haar rijbewijs niet kon tonen, had daarom niet mogen leiden tot het in bewaring stellen van het motorvoertuig.
De politie handelde hiermee in strijd met het verbod van misbruik van bevoegdheid. De No achtte de klacht gegrond.
De korpsbeheerder werd in overweging gegeven om de taxikosten te vergoeden.
