Aan het einde van het jaar denk ik regelmatig terug aan de mensen die zich bij ons melden. Vaak kregen zij geen duidelijk antwoord van de overheid op een vraag of verzoek, en soms zelfs helemaal geen reactie. Keer op keer liepen zij vast bij de overheid.
Eén van hen is Erik (niet de echte naam). Tijdens een avondje uit ziet hij hoe een beveiliger van een kroeg bovenop een jongen zit. De jongen lijkt geen lucht te krijgen. Erik twijfelt geen moment en grijpt in. Wat voor hem voelt als een natuurlijke en menselijke reactie, heeft grote gevolgen. Erik wordt daarna zelf verdacht van mishandeling. Vervolgens hoort hij jarenlang niets meer van het Openbaar Ministerie (OM).
Geen kans om zijn verhaal toe te lichten
Pas na drie jaar laat het OM weten dat Erik toch niet wordt vervolgd. Dat heet seponeren. Omdat het OM stelt dat een straf mogelijk was geweest, krijgt Erik wel een strafblad. Terecht is hij het daar niet mee eens. Als hij hierover een klacht indient, wijst het OM die direct af. Zonder hem de kans te geven zijn verhaal goed toe te lichten.
Pas na aandringen van ons komt het OM tot de conclusie dat Erik inderdaad onterecht een strafblad heeft gekregen. Daarna herstelt het OM deze fout. Hoewel het goed is dat dit uiteindelijk gebeurt, vind ik het jammer dat onze tussenkomst daarvoor nodig was.
Van het kastje naar de muur
Die conclusie trek ik helaas vaker. Bijvoorbeeld in de zaak van Edwin (niet de echte naam), die op Bonaire woont. Hij vraagt een AOW-uitkering aan, maar ontvangt die niet. Als hij contact opneemt met de Sociale Verzekeringsbank (SVB), wordt hij van het kastje naar de muur gestuurd. Maandenlang leeft hij in onzekerheid over wat er precies aan de hand is. Uiteindelijk blijkt dat Edwin bij zijn aanvraag zijn adres niet goed had doorgegeven. Daarom ging de uitbetaling niet goed. Ondanks die problemen had de SVB wél zijn telefoonnummer, en had zij hem dus kunnen bellen. Gelukkig is dit na onze interventie snel opgelost en ontvangt Edwin alsnog zijn AOW.
Onnodig in de stress
Net als Erik zat Edwin lange tijd onnodig in de stress. In beide gevallen had de organisatie eerder actie kunnen én moeten ondernemen. Van de overheid mag je namelijk verwachten dat zij goed luistert naar burgers, en in actie komt als burgers hulp nodig hebben. Ik hoop dat overheidsorganisaties dit soort problemen aankomend jaar vaker zelf zullen oplossen, in goed contact met de burger. Als dat niet lukt, staan wij natuurlijk ook in 2026 voor u klaar.
Deze column is ook verschenen in De Telegraaf van 28 december 2025. De persoon op de foto is niet de persoon uit de tekst.
