Henk (niet de echte naam) meldde bij het Bureau Financieel Toezicht (BFT) een misstand: het bestuur van een groot bedrijf heeft jarenlang zeker € 340 miljoen verduisterd en heeft het bonusverbod omzeild. Dit met hulp van accountants en notarissen. Het BFT reageerde eerst niet op de melding, en stuurde Henk weg.
BFT verwees hem naar een andere instantie. Toen Henk hier een klacht over indiende, was BFT het eens met de fout en bood excuses aan. Ook verwerkte het BFT de melding als toezichtsignaal. Henk hoopt dat de ombudsman de misstand onderzoekt.
De ombudsman vindt de klacht over de manier waarop het BFT de melding eerst heeft behandeld gegrond. Dat vond het BFT zelf ook. BFT heeft excuses aangeboden en in de werkwijze verbeterd wat mis is gegaan. Dat is hoe het hoort en waar klachtbehandeling voor is bedoeld. Zie ook ons rapport Ombudsvisie op professionele klachtbehandeling.
De klacht over hoe het BFT daarna heeft gereageerd op de melding vindt de ombudsman ongegrond. Het is namelijk wat Henk van het (toezicht van) BFT mag verwachten. Het BFT heeft de melding die tussentijds voldoende duidelijk is geworden, met goede reden opgepakt als een signaal over de onder haar toezicht staande notarissen. Waar Henk vindt dat het BFT zijn melding verkeerd heeft begrepen, kan hij zijn melding aanvullen en meer uitleg naar het BFT sturen. Dat het BFT Henk niet informeert over wat met zijn melding verder gebeurt, is volgens de ombudsman correct. De toezichtregels laten dat niet toe. Dat geldt ook, zoals in dit geval, als het om iemand gaat die zelf de melding heeft gedaan.