Karel* is een fervent muziek- en filmliefhebber en koopt een televisietoestel en blu-ray speler. De aankoop van Karel is ruim nadat op 14 februari 2011 de verwijderingsbijdrage voor geluids- en beeldelektronica, het zogenaamde bruingoed, is afgeschaft. Als Karel thuis zit te genieten van zijn nieuwe apparatuur bekijkt hij de kassabon nog eens en ziet daar apart de verwijderingsbijdrage staan. 'Vreemd', denkt hij. 'Want de verwijderingsbijdrage is afgeschaft.'
Karel gaat met zijn kassabon terug naar de elektronicazaak en vraagt aan de verkoper hoe het zit. Maar deze is niet op de hoogte van de nieuwe regel. Karel is verbaasd en besluit contact op te nemen met 'Informatie Rijksoverheid' en het Ministerie van Infrastructuur en Milieu. De vraag die Karel stelt is: 'Wat gebeurt er met een onterecht geïncasseerde verwijderingsbijdrage?' Maar hij krijgt helaas geen antwoord op zijn vraag.
Dan schakelt Karel mij in. Hij vindt dat het ministerie onvoldoende voorlichting geeft aan consumenten en leveranciers over de afschaffing van de verwijderingsbijdrage en ik ga op onderzoek uit. Al snel zie ik dat de informatievoorziening over de verwijderingsbijdrage richting burger weinig voorstelt. De overheid verwijst wel door naar organisaties die meer informatie verstrekken en als ik dat controleer klopt het ook.
Maar de vraag van Karel staat nog steeds: 'Wat kun je doen als er teveel verwijderingsbijdrage wordt gerekend?' Daarover is bijna niets te vinden, constateer ik. Wel blijkt dat de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) als taak heeft te handhaven. Zij gaan dus ook over onterecht geïnde verwijderingsbijdrage. Dit is Karel nooit verteld door 'Informatie Rijksoverheid' waar hij in eerste instantie contact mee had.
Maar Karel zou van de site van de ITL niets wijzer geworden zijn omdat die in alle talen zwijgt over de het al dan niet verschuldigd zijn van de verwijderingsbijdrage. Dat moet naar mijn mening veranderen. De minister moet er voor zorgen dat het voor de burger duidelijk is wat hij kan ondernemen als ten onrechte teveel verwijderingsbijdrage betaald moet worden.
Met Karel is het gelukkig toch nog goed gekomen. De elektronicazaak heeft hem uiteindelijk het geld teruggegeven. En op de site van ITL staat ondertussen de goede informatie.
De zaak van Karel is ook nu actueel want half februari 2013 is de verwijderingsbijdrage voor huishoudelijke apparaten (groot witgoed) afgeschaft. Dus als u onverhoopt geconfronteerd wordt met een verwijderingsbijdrage op uw bon, dan kunt u daar werk van maken. U kunt dan het beste eerst naar de winkel zelf gaan en als ze moeilijk doen, kunt u aankloppen bij de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT). Of u neemt deze column van mij mee en dan krijgt u vast met een vriendelijke lach de verwijderingsbijdrage terug!
* Gefingeerde naam
De persoon op de foto is niet de persoon uit deze column
