Overheidsinstanties en burgers praten te vaak langs elkaar heen. Ik zie dit als rode draad in het grote aantal zaken dat ik de afgelopen zes jaar heb behandeld. De overheid richt zich te veel op geld en regels. Daarbij verliest ze uit het oog waar het mensen werkelijk om gaat, namelijk een luisterend oor en een respectvolle behandeling. Afgelopen woensdag heb ik dit de Tweede Kamer voorgehouden bij de presentatie van mijn jaarverslag over 2010.
Vooral in klachten over de gezondheidszorg zie ik dit langs elkaar heen praten terug. Die klachten komen vaak van kwetsbare mensen met ernstige problemen. De vaak erg technische, procedurele afhandeling van hun probleem staat dan in schril contrast met hun situatie. Een schrijnend voorbeeld hiervan is de zaak van het echtpaar Noot*. Hun dochter Ella* is licht verstandelijk en visueel gehandicapt. Ze woont een tijdlang in een zorginstelling, maar komt na verloop van tijd weer thuis wonen bij haar ouders. Daar vertelt Ella hen met moeite een schokkend verhaal: een tijd terug is zij seksueel misbruikt door een medewerker van de zorginstelling. Haar ouders schrikken enorm. Ze schrijven de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) een aantal keer over hun vermoedens van het misbruik. En ook nog tweemaal de Raad van Bestuur (RvB) en de Raad van Toezicht van de zorginstelling. Maar ze krijgen nooit een antwoord.
Ze doen hun verhaal bij mij en klagen erover dat ze geen gehoor krijgen bij de IGZ over hun melding van het misbruik. Ik neem contact op met de IGZ over deze ernstige zaak en vraag waarom er geen onderzoek is gedaan naar de melding. Het blijkt dat de zorginstelling deze over het hoofd heeft gezien. De IGZ vertrouwde er (onterecht) op dat de zorginstelling de melding wel zou oppakken en deed dit zelf niet. Hierdoor gebeurde er niets. Op een andere melding heeft de IGZ überhaupt niet gereageerd. Dan besluit de IGZ alsnog te bekijken of ze de melding gaan onderzoeken. Maar na een oriënterend onderzoek besluiten ze dit niet te doen. Ze laten dit het echtpaar Noot in een brief weten. Maar daarin staat niet op welke informatie de IGZ haar beslissing baseert en of ze de aanwijzingen van misbruik wel voldoende heeft onderzocht.
Ik wijs het IGZ erop dat ze in deze zaak enorm tekort geschoten is. Niet alleen zijn de ernstige meldingen van het echtpaar niet serieus genomen, maar er is ook totaal geen oog geweest voor de emoties erachter. Het gaat hier om ouders die vermoeden dat hun kind seksueel misbruikt is. In plaats van een luisterend oor en respectvolle behandeling, kregen zij uiteindelijk een technische afhandeling van hun melding. Dan sta je als ouders wel in de kou.
Inmiddels heeft het IGZ mij laten weten de melding alsnog te onderzoeken. Ik hoop dat het IGZ daarbij oog heeft voor waar het werkelijk om gaat…
* Om privacyredenen is de naam veranderd