Verzoekster diende op 24 mei 2002 bij de korpschef ten behoeve van haar moeder en dochter aanvragen in om een machtiging tot voorlopig verblijf (mvv). Op 30 juni 2003 diende zij een bezwaarschrift in tegen de afwijzende beschikkingen op de aanvragen. Op 30 januari 2004 diende zij een klacht in bij de Visadienst van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, ondergebracht bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) over het uitblijven van een beslissing op het bezwaar. Bij beschikkingen van 13 en 16 februari 2004 verklaarde de minister van Buitenlandse Zaken de bezwaren niet-ontvankelijk. Hij verwees hierbij naar de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 12 januari 004 waarin werd bepaald dat geen rechtsmiddelen openstaan tegen de negatieve adviezen inzake de verlening van een mvv.
Verzoekster klaagde over de lange behandelingsduur door de Visadienst van het op 30 juni 2003 ingediende bezwaar, welke bij beschikking van 12 februari 2004 ingevolge de jurisprudentie van de Afdeling bestuursrechtspraak niet-ontvankelijk werd verklaard.
De Nationale ombudsman overwoog dat de wettelijke termijn van maximaal tien weken voor het beslissen op bezwaarschriften in het geval van verzoekster zeer ruim waren overschreden nu de behandeling ruim zeven maanden had geduurd. Hij overwoog dat betrokkenen door de uiteindelijke niet-ontvankelijkheidverklaring van het bezwaar, nog langer in onzekerheid hadden moeten verkeren over de uitkomst van de procedure. Eerst in juli en augustus 2004 werd positief beslist op de nieuw ingediende mvv-aanvragen.
De Visadienst heeft het vereiste van voortvarendheid geschonden door ruim zeven maanden te doen over het behandelen van het bezwaarschrift. De Nationale ombudsman oordeelde dat de onderzochte gedraging niet behoorlijk was.