Meneer klaagt over het handelen van de gemeente rondom nieuwbouwplannen voor zijn straat. Hij wil graag meedenken en meedoen om samen met de gemeente en de ontwikkelaar tot een mooi ontwerp te komen. Samen met een aantal buurtbewoners, heeft hij geprobeerd om met de gemeente in gesprek te gaan over de plannen. Maar in de praktijk lijkt er al veel vast te liggen en is er nauwelijks ruimte om mee te doen. Hij dient daarom een klacht in. De gemeente geeft daarop aan dat zij zich niet herkent in de klacht dat er geen ruimte is om mee te denken en te doen. Daarom vraagt meneer de Nationale ombudsman naar de zaak te kijken.
De ombudsman onderzoekt de klacht en stelt voorop dat participeren verschillende vormen kent. Soms worden burgers alleen geïnformeerd en geraadpleegd. En andere keren is er voor burgers ruimte om advies te geven en mee te beslissen. De ombudsman stelt vast dat er in deze zaak ruimte was om mee te doen. Zo is de buurt aan het begin van het project geïnformeerd en is er een klankbordgroep met omwonenden en mogelijke bewoners van het project opgericht. Meneer maakt deel uit van deze groep.
Wel ziet de ombudsman ook dat er onduidelijkheid bestaat over in hoeverre er kan worden geparticipeerd en dat de verwachtingen daarover erg uiteen lopen. Mede daarom vraagt de Nationale ombudsman de gemeente aandacht te hebben voor zijn randvoorwaarden van behoorlijke burgerparticipatie bij veranderingen in de leefomgeving. Zo is het bijvoorbeeld belangrijk om vooraf helder te zijn over tot hoever de participatie reikt en om hierover op tijd te communiceren. Deze randvoorwaarden kunnen de overheid helpen bij het maken van een goed begin.
Omdat de gemeente graag wil leren van haar handelen, staat zij ervoor open met meneer in gesprek te gaan om te horen wat er volgens hem beter had gekund. Ter lering voor de toekomst. Dat vindt de ombudsman een goede zaak.