Verzoekster werd in 2012 aangehouden op Schiphol wegens verdenking van medeplegen aan de invoer van cocaïne. Na een aantal dagen in voorarrest te hebben gezeten werd zij uiteindelijk door de officier van justitie naar huis gezonden en kreeg zij een paar maanden later te horen dat haar zaak werd geseponeerd wegens onvoldoende wettig en overtuigend bewijs, code 02. Verzoekster diende hierover vervolgens een klacht in bij de hoofdofficier van justitie te Haarlem, waarin ze hem verzocht de sepotcode te wijzigen naar 01. De hoofdofficier liet weten de sepotcode niet te wijzigen. Verzoekster diende hierover een klacht in bij de Nationale ombudsman.
Verzoekster betwist niet dat zij aanvankelijk op goede gronden is aangehouden op verdenking van invoer van drugs. Het staat dan ook niet ter discussie dat er een redelijk vermoeden van schuld tegen verzoekster bestond op het moment dat zij werd aangehouden.
De vraag is nu of in dit geval het redelijk vermoeden van schuld bleef bestaan nadat verzoekster en haar partner een verklaring hadden afgelegd en verzoekster haar visie gaf over de bewijsmiddelen die in het dossier aanwezig waren. De Nationale ombudsman is van oordeel dat de verklaringen van verzoekster en haar partner, alsmede haar nadien geuite argumenten op grond waarvan verzoekster van mening is dat voldoende aannemelijk is geworden dat zij onschuldig is, geen aanleiding geven om te stellen dat het redelijk vermoeden van schuld in de zin van artikel 27 lid 1 Sv geheel is komen te vervallen.
Er is een verdenking tegen verzoekster gerezen die in het onderzoek niet geheel is ontkracht. De Nationale ombudsman komt dan ook tot de conclusie dat de zaak tegen verzoekster terecht met sepotcode 02 is afgedaan en dat de officier van justitie niet in strijd met het motiveringsvereiste heeft gehandeld.
De onderzochte gedraging is behoorlijk.
