Verzoekster klaagde erover dat de crisisdienst van Bureau Jeugdzorg de politie heeft ingeschakeld om naar de school van haar dochter te komen en dat die dienst vervolgens, zonder rechterlijk bevel daartoe, haar dochter bij haar grootouders had ondergebracht.
De Nationale ombudsman heeft zich over deze klachten niet kunnen uitspreken omdat de inzet van de crisisdienst in het zogenaamde vrijwillige kader heeft plaatsgevonden. Als gevolg daarvan oefende de crisisdienst geen openbaar gezag uit en zodoende heeft de Nationale ombudsman zich onbevoegd verklaard.
Ook klaagde verzoekster erover dat de Raad voor de Kinderbescherming, die door de crisisdienst was ingeschakeld, niet een nieuw raadsrapport had opgesteld, nadat haar klachten over de rapportage deels gegrond waren bevonden.
De Nationale ombudsman overwoog dat een goede klachtbehandeling belangrijk is voor het herstel van vertrouwen van de burger in de overheid en een onmisbaar terugkoppelingsmechanisme voor de professionals vormt.
De klachtencommissie had bij haar eerste uitspraak geconcludeerd dat de Raad voldoende had onderbouwd dat de dochter van verzoekster zich in een loyaliteitsconflict bevond en daarvoor hulp nodig had. De Raad had zich een goed beeld gevormd van de situatie van de dochter. De Raad had verder zorgvuldig gehandeld door de visie van verzoekster aan het rapport te voegen.
Bij haar tweede uitspraak oordeelde de klachtencommissie ook dat de Raad zorgvuldig had gehandeld door de door verzoekster voorgestelde wijzigingen en aanvullingen aan het raadsrapport te hechten.
Deze uitspraken vormden, naar het oordeel van de Nationale ombudsman, voor de Raad geen reden om het raadsrapport of zijn werkwijze aan te passen. De zienswijze van verzoekster dat de Raad onvoldoende gevolgen heeft verbonden aan de uitspraken van de klachtencommissie deelt de Nationale ombudsman dan ook niet.
Klacht: niet gegrond
