Else* is enorm teleurgesteld. Ze heeft zojuist te horen gekregen dat ze niet is aangenomen bij het bedrijf waar zij heeft gesolliciteerd. En dat terwijl haar werkregisseur bij de gemeente haar nog wel heeft aanbevolen voor deze functie. Ze had zo gehoopt weer aan het werk te kunnen en haar bijstandsuitkering vaarwel te zeggen.
De afwijzing is volgens Else nogal onvriendelijk. Als reactie daarop stuurt ze een boze e-mail naar het bedrijf. Ook stuurt ze een aantal emotionele e-mails naar haar werkregisseur bij de gemeente. Zodra ze weer een beetje is afgekoeld , realiseert zij zich dat het versturen van die e-mails niet zo'n handige actie is geweest. Ze heeft er spijt van en vraagt de werkregisseur om haar e-mails vertrouwelijk te behandelen. Hij belooft haar dat te doen. Maar uiteindelijk stuurt hij haar e-mails toch door naar de klantmanager bij de gemeente. Ook dat laat hij Else weten. Else staat perplex. De werkregisseur komt zijn belofte niet na en schendt op deze manier haar privacy. Bovendien heeft het ze het vermoeden dat haar e-mails naar meerdere collega's zijn gestuurd. Ze dient een klacht in bij de gemeente. De gemeente vindt dat de werkregisseur de privacyregels niet heeft overtreden. De e-mails zijn binnen de gemeente gebleven en mogen gedeeld worden als dat voor de uitoefening van het werk nodig is. Else is het niet eens met deze reactie en schakelt de Nationale ombudsman in.
Een interessante zaak. Wij zien steeds vaker klachten voorbij komen over privacy kwesties bij gemeenten. Welke persoonsgegevens van burgers mogen gemeenten verwerken en welke regels gelden daarvoor? Dat staat in de Wet bescherming persoonsgegevens. Regelmatig blijken gemeente daarvan niet voldoende op de hoogte. Hoe zit dat bij de gemeente van Else? Wij starten een onderzoek en stellen de gemeente een aantal vragen.
De gemeente vindt het geen probleem dat de werkregisseur de e-mails van Else naar een aantal collega's heeft doorgestuurd. Dit was volgens de gemeente nodig om de situatie van Else te bespreken. Een vaag doel, als je het ons vraagt. Wat moet er dan precies besproken worden? En was het per sé nodig om daarvoor deze e-mails te verspreiden? Doel en noodzaak blijven voor ons onduidelijk. Ook vinden wij het niet netjes dat de werkregisseur eerst aan Else belooft om haar e-mails vertrouwelijk te behandelen, maar deze vervolgens toch doorstuurt naar collega's.
Terugdraaien kan niet meer. De gemeente heeft Else inmiddels wel via een brief laten weten dat het hen spijt dat het zo is gelopen. Ook gaat de gemeente aan de slag om medewerkers meer bewust te maken van het recht op privacy. Ze gaan de casus van Else anoniem met hen bespreken. Dat lijkt ons een goede start. Hopelijk krijgt Else zo weer vertrouwen in de gemeente.
*gefingeerde naam
